Login  
   
Thursday, October 5, 2023    Ελληνικά (Ελλάδα)  English (United Kingdom)
Σύλλογος Λεονταριτών Αρκαδίας

  

Λεοντάρι

Πατήστε πάνω για να συνδεθείτε στο Σύστημα Γεωγραφικών Πληροφοριών του Λεονταρίου

Σύστημα Γεωγραφικών Πληροφοριών Λεονταρίου

Ο Σύλλογός μας αναπτύσσει σύστημα GIS το οποίο προβάλλει χρήσιμα γεωγραφικά και πληροφοριακά στοιχεία για την περιοχή μας. Για τη σύνδεση με το σύστημα πατήστε στην διπλανή εικόνα. Θα πρέπει επίσης να εγκαταστήσετε το Silverlight plugin που διατίθεται δωρεάν από τη Microsoft.

 

Στη βορειοανατολική απόληξη του Ταϋγέτου και σε ομαλό αυχένα με καταπράσινες κοιλάδες, σε υψόμετρο 700μ. και μόλις 11 χιλιόμετρα από την Μεγαλόπολη, βρίσκεται το Λεοντάρι, το γραφικό χωριό με την μακρά ιστορία, που χάνεται στα βάθη των αιώνων και που σήμερα αποτελεί την έδρα του δήμου Φαλαισίας.

Επιβλητικό το όνομα του, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, οφείλεται σε κάποια ισχυρή κοινωνικά και οικονομικά προσωπικότητα που ονομαζόταν Λεοντάρης ή Λεοντάριος και ο οποίος μετοίκισε στην περιοχή στα χρόνια του Αλέξιου Α΄ Κομνηνού, δηλαδή στις αρχές του 12 ου αιώνα και μεταξύ των ετών 1081 και 1118. Η παράδοση, ωστόσο, φέρνει ως τις μέρες μας και μια ακόμη εκδοχή: το βυζαντινό κάστρο του Λεονταρίου, λέγεται, πως από απόσταση έμοιαζε με καθισμένο λιοντάρι, άποψη, η οποία δεν αποκλείεται να ενέχει και τις αναμνήσεις των κατοίκων από την γλυπτική αναπαράσταση ενός λιονταριού, που κοσμούσε την περιοχή κατά την εποχή της ύστερης αρχαιότητας.

Καμάρι της Αρκαδίας, το Λεοντάρι είναι χτισμένο εκεί που κάποτε οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ιδρύσει τον οικισμό του Λεύκτρου, όπως επιβεβαιώνουν τα ενδεικτικά ευρήματα _ κυρίως δείγματα κεραμικής και λιγοστά αρχιτεκτονικά κατάλοιπα _ που έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη. Ευρήματα, που είναι αρκετά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, όχι μόνο για να ταυτίσουν το σημερινό Λεοντάρι με το αρχαίο Λεύκτρο, αλλά και για αποδείξουν πως κατοικήθηκε από την αρχαϊκή έως και την ελληνιστική εποχή, δηλαδή από 7 ο αι. π.Χ. έως το 31 π.Χ., ενώ στην ρωμαϊκή περίοδο έχασε την αίγλη του και από περιοικίδα πόλη της Σπάρτης υποβαθμίστηκε σε έναν μικρό αγροτικό οικισμό.

Τις μεγάλες του δόξες, όμως, φαίνεται πως τις γνώρισε στα βυζαντινά χρόνια, καθώς δεν αποτέλεσε απλώς μια ακμάζουσα ελληνική κοινότητα που διαδέχτηκε τον φράγκικο οικισμό της Βελιγοστής, αλλά στο πέρασμα του χρόνου εξελίχθηκε στην δεύτερη σημαντικότερη πόλη του Δεσποτάτου του Μυστρά, ενώ για περιορισμένα χρονικά διαστήματα διεκδίκησε και τον τίτλο της πρωτεύουσας του, περί το 1391, λόγω της στρατηγικής θέσης που κατείχε το ονομαστό του κάστρο.

Το οχυρό αυτό ήταν και η βασική αιτία που το Λεοντάρι δεν έχασε την λάμψη του, ούτε στα χρόνια που ακολούθησαν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, καθώς τόσο οι Βενετοί κατακτητές, όσο και οι Τούρκοι, συγκρούστηκαν αρκετές φορές στην προσπάθεια τους να το θέσουν υπό τον δικό τους έλεγχο, ενώ ανεξαρτήτως της δύναμης που το κυρίευε ο οικισμός διατηρούσε τον τίτλο της ομώνυμης επαρχίας.

Η στρατηγική του σημασία ήταν τόσο μεγάλη, ώστε για μια χρονική περίοδο μετατρέπεται σε έδρα του Τούρκου πασά της Πελοποννήσου, ενώ αργότερα και ύστερα από την οριστικοποίηση της επικράτησης των Τούρκων στην Πελοπόννησο, το Λεοντάρι εξακολούθησε να κατέχει τον ρόλο πρωτεύουσας σε μία από τις 24 επαρχίες- βιλαέτια, στην οποία χώρισαν τον Μοριά οι κατακτητές. Ενδεικτικό άλλωστε της σπουδαιότητας του κάστρου για τον εκάστοτε κύριο της περιοχής είναι ότι η μισθοδοσία της φρουράς του, γινόταν απευθείας από τον ίδιο τον σουλτάνο, τακτική που ίσχυε για τα σημαντικά φρούρια, όπως ήταν εκείνα του Μυστρά, του Ναυπλίου, της Πάτρας, του Ναυαρίνου, της Μεθώνης και της Κορώνης.

Δυναμικός ο ρόλος του και στα χρόνια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων, το Λεοντάρι λειτούργησε ως ορμητήριο των αγωνιστών της Επανάστασης, όπως άλλωστε αποδεικνύεται όχι μόνον από μαρτυρίες και μνήμες, αλλά και από τα απομνημονεύματα του Γέρου του Μοριά, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο οποίος πολλάκις αναφέρεται στην πόλη και στο κάστρο της.

Στην μετά την Επανάσταση εποχή και μέχρι το 1836 θα παραμείνει πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Με την ίδρυση της υποδιοίκησης Μεγαλοπόλεως όμως και στη συνέχεια της ομώνυμης επαρχίας (1852) η έδρα μεταφέρεται στο Σινάνο, ενώ μετά και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως τα περισσότερα χωριά της ελληνικής περιφέρειας, αρχίζει να φθίνει, καθώς αρκετοί από τους κατοίκους υπέκυψαν στην ανάγκη της μετανάστευσης είτε προς τις μεγάλες πόλεις, είτε προς χώρες του εξωτερικού στην προσπάθεια ανόδου του βιοτικού τους επιπέδου.

Πετρόχτιστα σπίτια με χαγιάτια που πολλές φορές τα χωρίζουν τα στενομπόλια, στενά περάσματα δηλαδή, που ο θρύλος θέλει μέσω αυτών να ξέφευγαν από τους εχθρούς τους οι ήρωες της Επανάστασης _ αν και η αλήθεια είναι πως ο βασικός τους ρόλος ήταν η απορροή των ομβρίων, πέραν του γεγονότος ότι έχουν δημιουργηθεί πολύ αργότερα από την περίοδο του Αγώνα της Ανεξαρτησίας _ μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο είναι η εικόνα που αντικρίζει σήμερα ο επισκέπτης του ιστορικού Λεονταρίου. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τα λιγοστά αγροτόσπιτα, που συναντά ο περαστικός στην βορειοανατολική άκρη του οικισμού συνθέτουν ένα διαφορετικό προφίλ από εκείνο που διέπει στην μεγάλη του πλειονότητα τα χωριά της περιφέρειας, δείγμα της έντονης ακμής που γνώρισε κάποτε η περιοχή.

Πέρα όμως από το αρχιτεκτονικά ενδιαφέρον που παρουσιάζει το κέντρο του οικισμού, το άλλοτε ισχυρό κάστρο, οι βυζαντινές εκκλησιές, τα μοναστήρια και τα απομονωμένα ασκηταριά στους βράχους του βουνού, που θα γνωρίσουμε αναλυτικά στις επόμενες σελίδες, ο επισκέπτης αξίζει να αναζητήσει τρία ακόμη ενδιαφέροντα «μνημεία», που πλαισιώνουν το πανέμορφο Λεοντάρι.

Το πρώτο είναι ο ξεχασμένος σήμερα σιδηροδρομικός σταθμός, που χωρίς υπερβολή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο προσεγμένους της Πελοποννήσου. Χτισμένος με πελεκητή πέτρα, δίπλα στο ποτάμι της Κουτουφαρίνας, κατασκευάστηκε στα χρόνια μεταξύ του 1899 και του 1901 από Ιταλούς και Μαυροβούνιους τεχνίτες και με στυλ που παραπέμπει στην γαλλική και ιταλική αρχιτεκτονική, η οποία σφράγισε την αλλαγή του αιώνα. Πλαισιωμένος και από μικρότερα βοηθητικά κτίρια, που στο σύνολό τους αποτελούν ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό σύνολο, ο σιδηροδρομικός σταθμός του Λεονταρίου σήμερα είναι εγκαταλελειμμένος.

Το γεφύρι του ποταμού Καρνίωνος, γνωστού στις μέρες μας ως Ξερίλα, δύο χιλιόμετρα, νοτιοδυτικά, δίπλα στον οικισμό Καλύβια, είναι το δεύτερο σημείο που θα πρέπει να αναζητήσει ο επισκέπτης στο ευρύτερο περιβάλλον της έδρας του δήμου για να ολοκληρώσει την εικόνα του για το πανέμορφο χωριό. Τρία μεγάλα τόξα από άσπρη πελεκητή πέτρα σχηματίζουν το γεφύρι που χτίστηκε λίγα χρόνια πριν από τον σιδηροδρομικό σταθμό, περί το 1890.

Η Κάτω Βρύση (Βουλωμένη Βρύση) στη βορειοανατολική πλευρά του κάστρου, χαμηλά, είναι η τρίτη ψηφίδα της αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, που παραθέτουμε εδώ. Η οξυκόρυφη εσοχή στην πρόσοψη της βρύσης, η οποία ακολουθεί τα πρότυπα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής μορφής για τέτοιου είδους κατασκευές, μαρτυρά και την ηλικία της, καθώς η κατασκευή της τοποθετείται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εντοιχισμένα μαρμάρινα ανάγλυφα στην πρόσοψή της: δύο της βυζαντινής εποχής στη βάση της καμάρας και ένα μεταγενέστερο στο κέντρο, πιθανό κατασκεύασμα της εποχής της Ενετικής ή των Τούρκικης κυριαρχίας.

Το Λεοντάρι, που διακρίνεται, εκτός των άλλων, για τις πανέμορφες βυζαντινές εκκλησιές του, τις οποίες και θα γνωρίσουμε αναλυτικά στο σχετικό κεφάλαιο, πλαισιώνεται από τέσσερις οικισμούς: τη Γαβριά, το Κοτσιρίδι, την Καμαρίτσα και τα Καλύβια.

Η Γαβριά απέχει μόλις δύο χιλιόμετρα βορείως του Λεονταρίου. Στον μικρό αυτό τόπο με τους ελάχιστους πλέον κατοίκους, ξεχωρίζουν το μονοπάτι «ΠΑΝ» με τις βιολογικές καλλιέργειες και η ρεματιά με την Γαβριδοκοτσιριδέικη Παναγιά. Τρία χιλιόμετρα πιο κάτω βρίσκεται το άλλοτε κεφαλοχώρι Κοτσιρίδι με τους λιγοστούς και αυτό κατοίκους.

Ήσυχο είναι το τοπίο που περιβάλλει το μικρό οικισμό της Καμαρίτσας, την οποία συναντά κανείς πέντε χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Λεονταρίου, στη δεξιά πλευρά της Κουτουφαρίνας, λίγο πριν από το Μπιλάλι.

Στην αντίθετη κατεύθυνση, νοτιοδυτικά δηλαδή του Λεονταρίου και σε απόσταση δύο χιλιομέτρων βρίσκονται τα Καλύβια με την πέτρινη εκκλησιά, το άλλοτε ιπποκίνητο ελαιοτριβείο, την λιθόκτιστη βρύση και τα παραδοσιακά τους σπίτια.

Τελευταία Νέα

 Μάρτιος 2010

Καρνίωνας – Έργα και ημέρες

 

 

Πέρυσι ακούστηκε στο χωριό ότι η κοινοπραξία «Μωρέας» θα κάνει διευθέτηση της κοίτης του ποταμού Καρνίωνα και σαν ανταποδοτικό έργο θα έκανε ανάπλαση στο νταμάρι Λεονταρίου αποκαθιστώντας την πληγή που υπάρχει στο βουνό. Η διευθέτηση κοίτης θα χρησίμευε και ως αντιπλημμυρικό  έργο αφού θα καθαριζόταν η κοίτη του από τα υλικά της πλημμύρας του 2008.

Κατά την διάρκεια του έτους και ενώ η κοινοπραξία είχε ξεκινήσει να παίρνει υλικά από το ποτάμι, άρχισαν να ακούγονται και τα πρώτα παράπονα από κατοίκους του Λεονταρίου και της Βελιγοστής, ενώ το έργο αποκατάστασης στο νταμάρι δεν ξεκίνησε να γίνεται.

Πιστεύοντας ότι η ενασχόληση με τα κοινά του τόπου μας είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε πολίτη και κάθε συλλογικότητας που δραστηριοποιείται στην περιοχή μας ο Σύλλογος Λεονταριτών Αρκαδίας ξεκίνησε να ασχολείται μεθοδικά με το ζήτημα από τους τελευταίους μήνες του 2009.

Ξεκινάμε λοιπόν την δημοσίευση των ενεργειών στις οποίες προβήκαμε αυτούς τους μήνες και στο ξετύλιγμα της ιστορίας του ποταμίου μας όπως αυτή αναδείχτηκε από τα έγγραφα των αρμόδιων υπηρεσιών.

 

Δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινήσει….

 

Στις 20-Οκτωβρίου-2009 ο σύλλογος μας ζήτησε εγγράφως από τον Δήμο Φαλαισίας να του  γνωστοποιήσει το καθεστώς που διέπει την αμμοληψία που διενεργεί η κοινοπραξία κατασκευής του νέου αυτοκινητόδρομου από το ποτάμι, τα ανταποδοτικά οφέλη που έχει ο Δήμος Φαλαισίας καθώς και την αντίστοιχη σύμβαση μεταξύ δήμου Φαλαισίας και κοινοπραξίας.

 

Στις 8 Ιανουαρίου 2010 ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός καταθέτει στην Βουλή των Ελλήνων ερώτηση προς τα υπουργεία Εσωτερικών και Μεταφορών με θέμα «Ανεξέλεκτη αμμοληψία στον Ποταμό Καρνίωνα». Πιο συγκεκριμένα ζητά :

  • Την περιβαλλοντική μελέτη
  • Την άδεια που δόθηκε από την Νομαρχία στην κοινοπραξία «Μωρέας»

Ρωτά επίσης τους αρμόδιους υπουργούς με ποιόν τρόπο εξασφαλίζεται ο έλεγχος για την αποφυγή της υπερβολικής αμμοληψίας από το ποτάμι και εάν σκοπεύουν να προβούν σε αποκατάσταση των φθορών του οδικού δικτύου της περιοχής που προκλήθηκαν από τα υπέρβαρα οχήματα της κοινοπραξίας.

 

Στις 12- Φεβρουαρίου -2010 με έγγραφό του (αρ.Πρωτ. 639) ο Δήμος Φαλαισίας μας ενημέρωσε ότι : «Η οποιαδήποτε αδειοδότηση της αμμοληψίας που γίνεται από την Κοινοπραξία ¨Μωρέας¨  στον χείμαρρο Ξερίλα σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία εμπίπτει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αρκαδίας»

 

Στις 22 Φεβρουαρίου 2010 έρχεται η απάντηση από τα αρμόδια υπουργεία στην ερώτηση που κατατέθηκε στην Βουλή .

Το υπουργείο Εσωτερικών απαντά :

  • ότι η Νομαρχία Αρκαδίας δεν έχει χορηγήσει σχετική άδεια στην κοινοπραξία
  • ότι ως προς το ζήτημα της αποκατάστασης των φθορών του οδικού δικτύου η κοινοπραξία δήλωσε ότι θα τις αποκαταστήσει, ενώ η εταιρία AECOM Limited-Ανεξάρτητος Μηχανικός θα ενημερώσει τους αρμόδιους μετά την ολοκλήρωση των αντίστοιχων εργασιών.
  • Ως προς το θέμα ελέγχου της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου είναι αρμοδιότητας του συνερωτώμενου Υπουργείου Μεταφορών ενώ η έγκριση της αμμοληψίας είναι αρμοδιότητα της Κτηματικής υπηρεσίας του Νομού Αρκαδίας και συνεπώς του Υπουργείου Οικονομικών οπότε και τους κοινοποιούν την εν λόγω ερώτηση.

Το Υπουργείο Μεταφορών απαντά :

  • Ότι έχει εκπονηθεί η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων Σ-ΜΠΕ-2008, βάσει της οποίας έχουν εγκριθεί οι Περιβαλλοντικοί όροι με την ΚΥΑ (κοινή Υπουργική απόφαση) των Υπουργών ΥΠΕΧΩΔΕ,ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ που ορίζουν την απόληψη των απαιτούμενων υλικών για την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου από δύο λεκάνες ηρεμίας στην κοίτη του ποταμού Καρνίωνα.
  • Ότι ο έλεγχος για τυχόν υπερβολικά αμμοληψία αλλά και για την πιστή εφαρμογή της μελέτης ανήκει στον ανεξάρτητο μηχανικό όπως ορίζεται στην σύμβαση παραχώρησης του έργου και ότι ο ανεξάρτητος μηχανικός (AECOM Limited) δεν έχει διαπιστώσει μέχρι σήμερα καμία παράβαση στο θέμα αυτό.
  • Ότι δεν είναι δυνατή η απαγόρευση της κυκλοφορίας των οχημάτων του Αναδόχου από τους τοπικούς δρόμους αλλά σε κάθε περίπτωση το οδόστρωμα επιδιορθώνεται στα σημεία που φθείρεται λόγω της αυξημένης διέλευσης οχημάτων της κοινοπραξίας.
  • Ότι η Κ/Ξ «Μωρέας» με έγγραφό της στις 7/4/2009  προς την ΔΤΥ της Νομαρχίας της Αρκαδίας αιτήθηκε την έγκριση της Τεχνικής της έκθεσης και την έκδοση αδείας για την απόληψη υλικών από τον ποταμό. Η άδεια δεν εκδόθηκε και σύμφωνα με άρθρα της Σύμβασης Παραχώρησης του Έργου, εφόσον οι προβλεπόμενες προθεσμίες αδειοδότησης δεν τηρήθηκαν, τότε η άδεια θεωρείται ως «Αυτοδικαίως εκδοθείσα»

 

Στην απάντηση του Υπουργείου Μεταφορών επισυνάπτονται:

  • Η τροποποίηση της ΚΥΑ των Υπουργών ΥΠΕΧΩΔΕ,ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ . Εδώ φαίνεται ότι υπάρχει κατά πλειοψηφία θετική γνωμοδότηση του Νομαρχιακού Συμβουλίου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αρκαδίας (στις 30-10-2008) και αναφέρεται ότι για την μελέτη αυτή εφαρμόστηκε η προβλεπόμενη διαδικασία δημοσιοποίησης.

 

  • Μέρος της σύμβασης Παραχώρησης μεταξύ ΥΠΕΧΩΔΕ – ΜΩΡΕΑΣ όπου φαίνεται ότι σε περίπτωση που το Δημόσιο καθυστερεί την έκδοση οποιασδήποτε Άδειας πέρα της νόμιμης προθεσμίας αυτή θεωρείται αυτοδικαίως εκδοθείσα. Στην Σύμβαση παραχώρησης φαίνεται ότι η τεκμαρτή έκδοση Αδείας βεβαιώνεται σύμφωνα με σχετικό έγγραφο που εκδίδει η Υπηρεσία μετά από έγγραφη αίτηση του Παραχωρησιούχου. (αυτό το έγγραφο δεν όμως εστάλει στην Βουλή)

 

  • Την αίτηση έγκρισης της Τεχνικής έκθεσης απόληψης υλικών από τον ποταμό Καρνίωνα που κατέθεσε στην Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Ν.Α Αρκαδίας η κοινοπραξία στις 7-4-2009.

 

 

 

 

Στις 26 Φεβρουαρίου ο Σύλλογος Λεονταριτών Αρκαδίας καταθέτει αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη σχετικά με την ανεξέλεκτη, εκτεταμένη και παράνομη αμμοληψία στον Ποταμό Καρνίωνα, επισυνάπτοντας και τα παραπάνω έγγραφα.

 

Στις 9-Μαρτίου 2010 ο Σύλλογος Λεονταριτών Αρκαδίας  στέλνει επιστολή στην Κτηματική Υπηρεσία της Αρκαδίας με την οποία ζητά να του γνωστοποιηθεί εάν έχει δοθεί στην κοινοπραξία Μωρέας άδεια αμμοληψίας από τον ποταμό Καρνίωνα. Η απάντηση αναμένεται.

 

Στις 11-Μαρτίου-2010 ο Σύλλογος Λεονταριτών Αρκαδίας καταθέτει εγγράφως στον Δήμο Φαλαισίας ερώτηση για το εάν ο Δήμος έχει εκφράσει γνώμη και ποια ήταν αυτή κατά την προβλεπόμενη διαδικασία δημοσιοποίησης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων Σ-ΜΠΕ-2008.

 

Στις 18 Μαρτίου 2010 λαμβάνουμε την απάντηση του Δήμου Φαλαισίας όπου μας ενημερώνει ότι : «Ο Δήμος δεν έχει εκφράσει γνώμη διότι δεν προβλέπεται από τον νόμο».

 

Εδώ να σημειώσουμε ότι υπάρχει ο ν.1650 του 1986 και ο ν.3010 του 2002 για την προστασία του Περιβάλλοντος που ορίζει ότι «το οικείο νομαρχιακό συμβούλιο λαμβάνει γνώση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και πριν από την έγκρισή της ενημερώνει κάθε πολίτη και τους φορείς εκπροσώπησής τους, για να εκφράσουν τη γνώμη τους».

Θεωρήσαμε λοιπόν ότι ο Δήμος Φαλαισίας ως εμπλεκόμενος Δήμος (καθώς και οι τοπικοί φορείς) θα έπρεπε να κληθεί από την Νομαρχία να εκφράσει γνώμη κατά την προβλεπόμενη διαδικασία δημοσιοποίησης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων Σ-ΜΠΕ-2008 βάσει της οποίας εγκρίθηκαν οι Περιβαλλοντικοί Όροι με την Α.Π οικ 137784/20-03-2009 Κ.Υ.Α Υπουργών ΥΠΕΧΩΔΕ, ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και ΤΡΟΦΙΜΩΝ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ που ορίζουν την απόληψη απαιτούμενων υλικών για την κατασκευή του Αυτοκινητόδρομου Κόρινθος-Τρίπολη-Καλαμάτα και κλάδος Λεύκτρο-Σπάρτη, από δύο λεκάνες ηρεμίας στη κοίτη του ποταμού Καρνίωνα. Γιαυτό λοιπόν:

 

Στις 26-Μαρτίου 2010 ο Σύλλογος Λεονταριτών Αρκαδίας καταθέτει εγγράφως στην Νομαρχία Αρκαδίας ερώτηση για το εάν έχει καλέσει, πότε και με ποιόν τρόπο, τον Δήμο Φαλαισίας και τους τοπικούς φορείς να εκφέρουν γνώμη κατά την προβλεπόμενη διαδικασία δημοσιοποίησης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων Σ-ΜΠΕ-2008 καθώς η Α.Π οικ 137784/20-03-2009 Κ.Υ.Α Υπουργών ΥΠΕΧΩΔΕ, ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και ΤΡΟΦΙΜΩΝ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ η οποία ενέκρινε τους Περιβαλλοντικούς Όρους λήφθηκε έχοντας υπόψη το με α.π 2602/30.10.2008 έγγραφο του Νομαρχιακού Συμβουλίου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αρκαδίας (α.π ΕΥΠΕ 109596/5.11.2008), με το οποίο μεταξύ των άλλων διαβιβάζεται στην ΕΥΠΕ η υπ. Αρ. 70/7.10.2008 κατά πλειοψηφία απόφασή του για τη θετική γνωμοδότησή του επί της Σ-ΜΠΕ-2008 (Περιβαλλοντικής Μελέτης) και αναφέρεται ότι για την μελέτη αυτή εφαρμόστηκε η προβλεπόμενη διαδικασία δημοσιοποίησης. Η απάντηση αναμένεται.

 

Στις 26 Μαρτίου 2010 παίρνουμε την απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών στην Βουλή μαζί με επισυναπτόμενα έγγραφα των αρμόδιων υπηρεσιών όπου ότι:

  • Η Κτηματική Υπηρεσία Αρκαδίας ενημερώνει ότι στις 12-5-2009 η κοινοπραξία ζήτησε την απευθείας παραχώρηση έκτασης 107,507 στρεμμάτων για την απόληψη 326.978 κ.μ αδρανών υλικών χωρίς όμως να προσκομίσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά(τοπογραφικό διάγραμμα, τεχνική έκθεση)
  • Η διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αρκαδίας στις 10-7-2009 και 11-2009 ενημερώνει την Κτηματική Υπηρεσία Αρκαδίας ότι η κοινοπραξία προβαίνει σε εργασίες εντός της κοίτης του ποταμού.
  • Η Κτηματική Υπηρεσία Αρκαδίας ζήτησε από την κοινοπραξία (22-7-2009 και 27-11-2009) την διακοπή των εργασιών, ενημερώνοντας παράλληλα το Α.Τ Μεγαλόπολης.
  • Στις 27-11-2009 η Δ/νση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχίας αποστέλλει έγγραφό στην κοινοπραξία με το οποίο την ενημερώνει ότι υφίσταται σοβαρός κίνδυνος στην κυκλοφορία σε τμήματα του επαρχιακού δικτύου λόγω βλαβών και παρεμβάσεων που αυτή έχει κάνει. Δηλώνει επίσης ότι τα προβλήματα που έχουν προκύψει δεν έχουν καμία σχέση με τον τρόπο κατασκευής των οδών αλλά οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στις αυθαίρετες ενέργειες της κοινοπραξίας η οποία κατά συνέπεια φέρει την αποκλειστική ευθύνη σε περίπτωση πρόκλησης οποιουδήποτε ατυχήματος. Συγκεκριμένα αναφέρονται αυθαιρεσίες στην Επαρχιακή οδό προς Νεστάνη-Σάγκα και στην Επαρχιακή οδό από Ε.Ο Τρίπολης-Καλαμάτας προς Μάναρη. 
  • Στις 27-11-2009 η Κτηματική Υπηρεσία Αρκαδίας ζητά από την κοινοπραξία να διακόψει όλες τις εργασίες εντός της κοίτης του ποταμού, να αποκαταστήσει την κοίτη του στα σημεία που έχει παρέμβει και ταυτόχρονα να της προσκομίσει την εγκεκριμένη από την Δ/νση Τεχνικών Υπηρεσιών Ν.Αρκαδίας, τεχνική έκθεση του έργου με το Τοπογραφικό διάγραμμα των θέσεων απόληψης προκειμένου να της χορηγήσει την σχετική άδεια. (!;)
  • Στις 19-Φεβρουαρίου του 2010 το Υπουργείο Οικονομικών ζητά από την Κτηματική Υπηρεσία Αρκαδίας να διενεργήσει αυτοψία στην περιοχή, να λάβει όλα τα προβλεπόμενα μέτρα για την προστασία των συμφερόντων του Δημοσίου καθώς και να καταλογίσει εις βάρος της την αξία του αποληφθέντος υλικού.

 

Τα μέχρι τώρα γεγονότα όπως αναδεικνύονται από τα έγγραφα των αρμοδίων υπηρεσιών πιστοποιούν ότι στον Καρνίωνα δεν υπήρξε διευθέτηση κοίτης ποταμού αλλά παράνομη αμμοληψία.

Υπάρχουν αρκετά ερωτήματα για το γεγονός ότι δεν τηρήθηκε ο νόμος και το ότι το κράτος δεν διαφύλαξε το δημόσιο συμφέρον αφού η χρονική διάρκεια κατά την οποία γινόταν αμμοληψία από την κοινοπραξία ήταν μεγάλη.

Ας περιμένουμε όμως να δούμε το πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη καθώς και με ποιες νομικές διαδικασίες το Δημόσιο θα υπερασπίσει τα συμφέροντά του μετά την διαπίστωση της παρανομίας και θα επανέλθουμε.

 

 

Το Δ.Σ